Senin Adın Sonsuzluk Şiiri - İbrahim Sönmez

Gelecek misin bir gün?
Son verecek misin bendeki bu yokluğa?
Bu bitişlere, bu haksız serzenişlere,
Bu içimi yiyip bitiren sensizliğe,
Son verecek misin?

Yaşamayı unuttum gittiğin gün
Eğer, eğer bir gün dönersen
Ben de tekrar ‘merhaba’ derim;
‘Ey hayat! Ben geldim.’

Yüreğim sıcaklığını senden alır o dem
Bir baharın güzelliğiyle can bulur beden
Bir gün çıkıp gelirsen baharım olacaksın.
Sonsuzluğa yol aldığım bu denizde,
Yıldızım olacaksın.

Hayatın unutulmuş köşelerindeyim şu demler
Ne kendimden haberim var, ne olup bitenden
Ellerim duanda, aklımda sen,
Dudaklarımda adın, kulaklarımda sesin,
Ve yüzüm toprağa dönük!
İçimde hasretin…

Birkaç unutulmuşluk var senden kalan
İçim acıyor her dem
Gönlümde yer edip kalan sevgin
Yaşamama tek sebep
Bir sevda türküsü olup kalıyorsun dilimde
Başka ses yok,
Başka nefes yok,
Katlanıp duruyorsun, hasretinle içimde.
Sonsuzluğun adı sensin artık
Ne zaman bir başlangıç yapmak istesem
Sonum oluyorsun
Kaderime yazılmış kalmışsın
Silinmezsin bilirim.
Dedim ya,
Senin adın sonsuzluk,
Sona kadar benimlesin.

Bir küsüp bir bir barışmaların bitirir beni bazen
Senden uzak kalmaya dayanamaz oldu bu yürek
Sebepsiz çekip gitmelerin,
Bilmediğim bir hayatı bana öğretmelerin,
Çok geldi bana.
Ben ‘evet’ demedim senin yaptıklarına,
Sen razı değildin benim yaşadığım hayata.
Aramızdaki uçurumları kapatamadık bir türlü
Sen aşk oldun, sen sevda oldun,
Sen hasret oldun, sen yokluk oldun,
Sen sonsuz oldun…
Belki de sende son buldum.
Ama hâlâ içimdesin.
Adını andığım an,
Yüreğimin en derinlerinde bir şeyler sızlıyor,
Hâlâ varlığın can çekişiyor kuytularda.
Demek unutamamışım seni,
Demek hâlâ varsın bende.
Gördün mü ya? Unutursun, ben unuttum demiştin.
Demek ki sen beni bilememişsin.

Gözümde yoksun inan
Dönüp gelsen bir sabah
Kapımı açmam sana
Bakmam yüzüne
‘Hoş geldin demem!
Bilmezsin beni, gülerim yüzüne
Ne düşündüğümü bilmezsin, bilemezsin.
Aşk dilenirsin benden, istediğini vermem.
‘Sonum ol’ dersin, ‘Beni sev’ dersin.
Seni sevmem!
‘Öyleyse bana ölüm ol’ dersin.
Sen değmezsin,
Ben affetmem!