Yarını olmayan sabahlara doğmuştuk
her şey yaşadığımız an içindi
Ne ondan öte
ne de ondan içeri
Bir basit seviydi yangını körükleyen
Hiç sana ait olmamış bir bedenin
en sahipsiz hallerine hasretti aşk
Bir nefes mesafesiydi ya tüm dokunuşlar
onu bile aldı götürdü
yaradana şirk koşuyorsun diyen melekler
Ne kendime hasret oldum
ne de güneşsiz gökyüzüne
Basit bir seviydi işte
içinde cehennemler büyüten
Sen
tanrının yarattığı cennete yakışıyorken
ben
düştüğüm yolları cehennem eylemeye devam ediyorum
Sevmek tanrı işiydi biliyorum
aşk ise şeytan
Yürek azapta gerekti diye yakıyordu heceler
henüz başlamamış sabahları
Belki de
gün yüzü görmemiş gecelerin suçudur
şu sessizlik dedikleri sancı
Yoksa
o da mı tanrıdan bana hediyeydi
O’nun
tek başına sevmelerine benzemeye başladı çünkü sevmelerim
Senin adın sevmek biliyorum
gülüşün ise kocaman bir sevi
bu yüzden ben
sende yarını olmayan aşkları sevdim
Bu yüzden
sessiz ve sensiz gülümsemeyi öğretiyorum gözlerime.
Kayıt Tarihi : 10.2.2014 00:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!