Senin adın, onun adı, adınız en sevilesi

nasılsın,
ara sıra çağırıyorsun biliyorum,
aklına geliyorum, ofluyor, pufluyorsun,
sıcacık evinin odaları arasında dolaşıp beni düşünüyorsun,
hani dört katlı apartmanın yüksek girişi olan, geniş evinin odalarında
dışarıda kocaman bir bahçe varken, etrafta, öyle yakında hiçbir yüksek bina yokken,
içine çekip çekip temiz havaları, o kasım sonbaharında,
soğuk yağmurları izleyerek pencerenden,
kalorifer peteğinin üstünde düşünüyorsun beni.

Telefonlarına cevap veresim var, konuşmak için can atmaktayım
ama insan sesini duyunca, hele bir de mimiklerini gördükten sonra,
telefona gitmiyor elleri,
basası gelmiyor tuşlarına klavyenin,
adını bile söylemiyorum kimseye, bilmesinler,
bir tek yeni çiçeğim biliyor adını,
senin adını, onun adını.