Öyle masumdu ki yüzü
Sanki toplamış yanaklar pembe gülü
Bir gün okulun bahçesinde gördüm
Saftım tertemizdim boştu yüreğim
Onunla bir sevda yüreği ördüm
Öksüzdü abisinin gölgesine sığınmıştı
Kasabamıza o yüzden gelmişti
Her sabah yolunu gözlerdim
Gecem gündüzüm bir oldu
Sen bilmiyordun Seniha
Senden sonra uyku haramdı bana
Arkadaşlarım hep seferberdi
Gelişini hemen haber ederlerdi
Çarpardı yüreğim, titrerdi ellerim
Yanaklarım kıp kırmızı olurdu
Gözlerim çakmak çakmak
Ne büyük mutluluktu sana bakmak
Ne zaman göz göze gelsek
Kaçırırdın gözlerini
Unuturdum söyleyeceğim sözlerimi
Ürkek ceylan gibi sekerdin
Belki beni sende severdin
Kim bilir?
Eş dost el atsa da işe
Hiç yaramadı işe
Kaldım hep sevdana naçar
Bir gün duydum göçmüşsünüz
Tain olmuş abin başka şehre
Geçer dediler alışırsın yokluğuna
Geçmedi be Seniha!
Alışamadım hiç
Alışamadım Seniha!
Sevemedim senden sonra bir daha
Ne başkasını
Nede Pembe gülleri
Yüreğimde saklı
Aşkımızın külleri
Sen Seniha sen
Ah! dönüp gelsen
9.11.2013 P.PEHLİVAN İST
Perihan PehlivanKayıt Tarihi : 16.11.2013 15:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu gerçek bir öykünün hikayesidir. Yolları açık olsun.
Kaleminiz daim olsun perihan hanım. yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (6)