Seni tanıyıncaya kadar Şiiri - Hüseyin K ...

Daha düne kadar yaşamıyordum ben
Taki seni tanıyıncaya kadar.
Yaşantım monotondu tekdüze her an
Duygusuz, acımasız ve gaddarca.
Kendimce bir dünyam vardı,
Kuralları hep ben koyardım,
Taraflı düşünür; hiç adil olmazdım.
Nasılsa kaybedecek birşeyim yok der,
Hayatı ciddiye almaz, kimseyi umursamazdım.
İnsan tatmadığı zevkleri arar mı?
İşte ben tam böyleydim....
Taki seni tanıyıncaya kadar.
O an yaşadığımı, var olduğumu hissettim.
Karşında titreyip, heybetimi kaybettim.
Dahası ben...
Sevmek için yaratıldığımı öğrendim.
O güne dek ne çok şey kaybetmişim meğer
Seni tanıdığım zaman fark ettim.
Bir ara göz göze gelmeyi denedim ya!
Gücüm yetmedi, karşında eriyip bittim.
Sana bakarken nefes almadığımı hatırlıyorum,
Şakağıma dayanmış silahı bile fark etmedim.
Sonra...
Kendime gelmem acı oldu tabi
Çünkü ben çok şey kaybettim,
Gaddarlığımı, duygusuzluğumu kaybettim,
Tek başıma kurduğum dünyayı kaybettim.
İnsan kaybedince üzülür ya!
Hem üzüldüm hem sevindim.
Sonra seni tam bulmuşken tekrar tekrar kaybettim.
Bazen acıyla dolu olsa da yaşamayı öğrendim.
Çünkü ben...
Seni bulduğum an kurşunlara göğüs gerdim.
Ölürsem cesedime dikkatlice bak!
Gözlerim açıksa eğer; anla ki seni çok sevdim.
Son hefesimi kollarında vermeyi
İnan bana ne kadar çok isterdim...