Seni Sordum Şiiri - Mahmut Nazik

SENİ SORDUM

Seni sordum,
Bir gece vakti;
Çalıp da kapısını yıldızların.

Bir gümüş dere, dedi dolunay;
Gümüş gümüş akan.
Biraz git, çıkar yoluna
Bir de ayçaya sorsan.

Ayça sevdadır.
Zariftir ayça, narindir
Ayça gecenin sultanıdır.
Ayça, bedirin kız kardeşidir.

İnceciktir beli,
Herkese dokunur eli.
Siz bakmayın,
Kentlerin kirlettiğine;
Ay gibi beyazdır teli,
Ayça yıldızlar güzeli.

Seni sordum,
Bir ayça vakti;
Çalıp da kapısını yıldızlar güzelinin.
Bir görünmez kuş, dedi;
Garip garip öter geceleri.
Rüzgârda koşan,
Bir tarla dolusu başak, dedi biri.
Yol üstünde biter hani
Bir top çiğdem,
bir güzel düş dedi diğeri.

Zühre yıldızına sordum seni:
Çiçek mi desem,
Çiçeğe durmuş bahar mı;
Sevdaya durmuş yar mı?
Bakışında ne bir gölge, ne endişe.
Zümrüt yeşili gözleri, bir sabi.
Elmastır yüreği,
Hani kırkında çocuk gibi

Gecenin en kör yerinden uyanıp
Seni sordum sabahyıldızına,
Sabah kızıllığında seni sordum
Güneşin oğluna kızına
Bir telaş bir telaş ki sorma

‘UMUT’ dedi ‘UMUT! ’
Ha doğdu,
Ha doğacak;
Sabret, biraz bekle hele
Sen yüreğini çiçekle.
Emek ve bilgi tutuşup da gelir el ele
Gün ağaracak biraz sonra.
Çoktan çıkmıştır yola.
Sevgi bembeyaz gelinliğiyle

Mahmut NAZİK 2002 Mersin