Seni Sevmek Bu Kadar Ağır Olmamalıydı

Okumayacaktın sensizliğinin eserini
Satırlara karışan gözyaşlarımı görmeyecektin
Bildiğimi bilmeyecektin ihanetini
Artık biliyorsun sende
Ayna olan sayfalarda gördün kendini
Yüzsüzlüğümü okudun hala seni sevebildiğimi
Gururumu yok saydığımı ihanetini kabullendiğimi
Anlamıyor mu sanıyordun beni
Ellerin avucumun içersinde terlediğini
Titrediğinde kollarımın arasında
Vijdanının sesini duymadığımımı sanıyordun
Ah sevgilim aptal yarim
Solumda gördüğüm yara varya
Yalan söylemiştim bir meşter değmemişti
Seni kalbimden çıkarabilir ümidinin bıçak yarası idi
Şimdi mutluluğumuzun bir tadı yok artık
Gizli yara deşifre oldu sevgilim
Beni kendi yükünden kurtardın
Seni sevmek bu kadar ağır olmamalıydı
Madem su gibi aktı tüm gerçekler dilinden
Bari biraz oyun olsaydı herşey
Avutsaydın kollarında beni her akşam
Sığınmama ızın verseydın kokuna
Bari bunu bana çok görmeseydin
Ben zaten gözlerine her baktığımda
Kaçışı gordum..
Ben zaten yalnızlığımı gördüm o karada
Ama gel gör ki ada gibiydi bana
O ada da biz ve yalnızlığımız vardı
Ama bundan hiç şikayetçi değildim ki..
Yalnızlığında sana ait bir unsurdu hayatımda…
beraberken her şey farklıydı zaten
gözlerin korkak ama aşk dolu bakardı
beni sevdiğini söyler ama
ben seni seviyorum dediğinde gözlerinde
acı belirginleşirdi…
dokunsam ağlıcak gibi olurdun…
nedenini anlamazdım ama susardım…
ben kendimden saklardım
gözlerindeki kaçışı…
gitmeni istemiyordum…yenicektim bu korkuyu,bu kaçışı
beraber ustesinden gelıcektık aşkımızla…
ınanıyordum aşkımıza güçlüydü
oyle bir sarılır oyle bir içine çekerdin ki kokumu
bensiz yapamayacağını sanırdım
terkemezsin diye düşünürdüm…
hayallerde bağımsızdım o yüzden…
sana benzeyen bana benzeyen
ufaklıkların bile hayalını kurardım…
sana benzerse güzel olur derdin…
öpüşlerinle bile kıyamazdın tenime…
akar giderdi avuçlarında saçlarım..
sıcaklığından yanardım
yanardı içim dışım…
seninle dolup taşardı her yanım…
uzaklaşmak istemezdim yanından…
zaman kavramı kalmazdı yanında…
ne olur sabaha açsaydım gözlerimi senin yanında…
ne olurdu kokunu her an duyabilseydim…
ne olurdu sana hep güvenebilseydim…
ve bir gün…
çok geçmeden hemde …
kokunu daha az duymaya başladım…
yalnızlığımı daha bir hisseder oldum…
bakışlarında gitmeyi yakın gördüm…
deniz kabarıp beni de boğar gibi alıp götürmeye gelmişti…
ecel gibi,son gibi,terk etmek gibi..
aşk dolu bakışlar ağlamaklı gözlere dönmüştü…
bakmaya korkuyordun bana,
gözünün içine bakınca gözlerini kaçırıyordun…
ve biz ayrılıyorduk…
biz bitiyorduk…
inanamıyordum…
ben sana ömür biçtim..
Sen idam kararı uyguladın bu aşka…
Tek kalemde çektin ipi…
Yalvarmalarımı,feryatlarımı duydun,
İnanmadın…
İki göz değil,
Dört göz ağlar olduk birden…
ama biz yalnızlığından kurtulamadık…
yalnızlığına bu aşkı benımsetemedık…
işin özü şuydu ki…
hiç konuşmadan güvenle huzurla sığındığım ada’m beni terkedıyordu
tarif edemediğim duygular beni bırakıp gidiyordu…
ben kendimle baş başa bırakılıyordum…
ınanamıyordum…
ben hatayı güvenerek mi yapmıştım?
artık tenının sıcaklığını hıssetmek değil,kokunu bıle duyamıcaktım…
kımse bana akşamları
hoş geldin demıcektı…
kımse benı takıp etmıcektı…
hıc bır seyın hatrı yoktu o akşam…
ertelenmiş bir karar gibiydi…
domatesli çorbanın bile hatrı yoktu anlaşılan…
ne de kahvenin…
ve sen benı terkedıyordun
bense buna ınanamıyordum…
geçtiğimiz oturduğumuz tüm mekanlar artık birer anı…
biz bir zamanlar orda oturmuştuk…
bir zamanlar orda sohbet edip iştahla yemek yemiştik…
ve bir zamanlar ben beyaz çarşafında beyaz yorganının altında
başımı beyaz yastığına koymuştum…
ben mutfağında bulaşık yıkamıştım
ben bir zamanlar senin yanında her anında hayatında bir yerdeydim…
belkide sen kendini işte böyle temize çektin…
korkak gitmeye meyilli bakışlarının farkında olduğum halde
susmayı aptala yatmayı tercih etmişken
sen tüm gerçekleri yüzüme vurdun
sen korkaklığın yüzünden aşkına kıydın bir celsede…
sen rüyaları bitirip kabuslara çevirdin geceleri…
sen korkaklığını surduremeyıp
cesur olamamanın cezasını bana kestin,
vicdanının temiz biletini de kendine biçtin…
bana dokunulmuş …
kanayan ama hala sen gibi sıcak yürek bıraktın…
sen benim tek sığınağımdın oysa…
bana hep iyi ol derdin ya…
ben masumum ben masumum…
ceza bu muydu?
masumiyetimin aşkımın bedeli bu muydu?
Seni sevmek bu kadar ağır olmamalıydı…