Seni Sevmek Şiiri - Erdem Demirkol

Seni sevmek, en bela işim,
En mutlu neşemdi.
Seni sevmek, gülerken üzülmekti.
En mutlu günümde,
Seni sevmekti, gözyaşlarımın sebebi.
Seni sevmek sebepsiz,
Seninle yaşamak istemsiz.
Hayallerimde ümitken sen,
Gerçeklerim sensiz.
Seyir defterimde olmayan bir rotaydın sen.
Yolunu kaybetmiş şaşkın denizci ben.
Seni sevmek, deniz suyu içmekti.
Her içişte daha da susatan,
Her sevişte yaktıkça yakan,
Sonra küle çeviren,
En sonunda da çekip giden.
Seni sevmek, korkuyla yaşamaktı.
Kadife gül dudaklarından,
Okyanus gözlerinden,
Gün batımı saçlarından,
Korkmak senden, her şeyinden.
Seni sevmek, çılgınlıktı.
Çocuk olmak sınırsızca,
Uçurtmaları salmaktı maviye,
Mutlu olmak kaygısızca,
Sonra pişman olmaktı her şeye.
Çünkü seni sevmek, ölmekti.
Ölüm emriydi gözlerin.
Ne zaman karşılaşsak seninle,
Fay hattındaki İstanbul’du ellerim.
Seni görmek, mahkum olmak,
Seni düşünmek, ağlamaktı.
Seni söylemek, bir şiir yazmak,
Seni sevmek, Allah’a inanmaktı.

(07.10.2001-Merkez-ORDU-saat: 09.00)