Bir anne yavrusuna olan sevgisini
Nasıl anlatır ki bilemem.
Şairlerin dediği gibi sözcükler kifayetsiz kalır.
Ama tek bir cümle vardır eskimeyen
Kullandıkça değerini yitirmeyen
‘’Seni seviyorum.’’
Hem de o kadar çok seviyorum ki…
Ama düşünmeden de edemiyorum.
Sadece şimdi mi kollarını açıp bana
‘’Anne,seni çok seviyorum.’’diyeceksin.
Doyasıya beni öpüp minicik kollarınla
Boynuma sımsıkı sarılacaksın.
Bir gün karşıma çıkıp ‘’Anne yeter ya.’’diyecek misin?
Benden utanacak,beni sevdiklerinden gizleyecek misin?
Alay edecek misin söylediklerimle
Kulak arkası mı edeceksin sözlerimi?
Sen eskidin zamanın gerisindesin diyecek misin?
Yanağına bir öpücük kondurduğumda
Yapma böyle şeyler, ben büyüdüm mü diyeceksin?
Sana evet dediğim sürece mi beni seveceksin?
Hayırlar seni benden uzaklaştıracak mı?
Orta yolu bulamayacak mıyız?
Konuşmayacak mısın benimle?
Saygıyı,sevgiyi yitirecek miyiz?
Büyümek bu değil oğlum.
‘’Keşke hiç büyümeseydin oğlum.’’ diyecek miyim?
Şimdi uyuyorsun.
Küçücük avuçların ellerimin arasında
O güzel yüzünü öpüp saçlarını okşuyorum.
Sen bin bir gece masallarının birindeyken
Ben başucunda seni izliyorum.
Büyüdüğünü düşünüyorum.
Kötü hayallerimden uzaklaşarak
Sana sevgiyle sarılıyorum.
Sen büyüsen bile
Bıkmadan,usanmadan söyleyeceğim sözü
Bir kez daha söylüyorum.
‘’Seni seviyorum.’’
Kayıt Tarihi : 28.10.2008 17:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şimdi hiçbir zaman anneme seni seviyorum diyememenin üzüntüsü ve annemden duymadığım seni seviyorumun hasretini ne kadar çektiğimi yeniden annımsadım
TÜM YORUMLAR (4)