Hazan çiçeklerinin boyun büktüğü bir akşam yitirdim aşkı,
Bir damla gözyaşımla sarsıldı gökyüzü ve çoban yıldızı,
Kar değil, yağmur değil, çamur yağdı,
Gözlerimin önünde can veren, çamura bulanan sevdamdı,
Kurak iklimlerin yalnızlığa gebe çöl çiçeği ben,
O gece, bir tutkunun kurbanıydı,
Bir duru suya akıtılan gözyaşlarım,
Ve soluk sarılara yüz vurulan mezar taşlarıydı.
Ölüsüne dirisine bilet kesen; sonsuzluktu,
Tükenişler kraliçesiydi çaresizlik,
Kan çöreklenirken göz pınarlarımın dinmeyen hüznüne,
Acıydı, sanrılı bahar akşamlarının dinmeyen matemi
Ve mavi gecelerin donuk yüzü.
Kurban edilen; bir aşk öyküsüydü,
Ve ‘’Seni Seviyorum’’,
Sevgililerin son sözüydü.
09.02.2005
Yelda AkcoşKayıt Tarihi : 11.2.2005 18:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!