Seni seviyorum Şiiri - Ertuğrul Korkmaz

Şaşırdım İnan.
Boşluğuma geldin.
Yoksa tutulmazdim bu kadar.
Yakamazdin canımı.

Bir çay içip kalkicaktim.
İnan sevdalanmak yoktu aklımda.
O çayın tadı hala damağımda
O Ekim ayı ,o hava ,o gülüş.

Anlattım seni herkese.
Güneşe, aya,yoldaki küçük sevimliye.
Suretini unutmamak için çiziyorum hayalime.
Bir dünya kurdum senden habersiz.
Sende beni seviyorsun ,tutabiliyorum elini.
Nefesini hissedebiliyorum.

Bir masal yazıyorum senden habersiz.
Sende beni seviyorsun,Kavuşuyor sevenler.
Kainat bize imreniyor.
Mutlu sonlar ekliyorum sonuna.

Seni aklıma kaziyorum senden habersiz.
Tüm derdim sen oluyorsun.
Her kesi yabancı ilan ediyorum.
Her kesi çirkin.
Yalnız seni çıkarıyorum.bir yerlerden.
Yalnız seni beğeniyorum.

Anla işte .Ben seni sensizde sevebiliyorum.
Uzaktan,dokunmadan,hissettirmeden.
Usta bir aşık gibi,koca bir aptal gibi.
Dermansız bir hasta gibi.

Gözlerine bakamıyorum çok derinler.
Çekiyor beni güzelliğine.
Kahkahana tahammül edemiyorum.
Daha gencim çünkü,yaşamak istiyorum.
sana dayanamıyorum bir sana gücüm yetmiyor.
Ne güzel bir yenilgi,insanın şehri teslim edesi geliyor.

İlk defa seviyorum ben ilk defa oluyorum.
İlk defa susuyorum ben ilk defa yanıyorum.
Ne uca biliyorum nede durabiliyorum dalimda.
Bir el ,bir omuz,bir cesaret lazım.
Mutsuzluğu severek alt etmek lazım.

Seni duama katıyorum.
Bekliyorum sadece...
Seni bana katıyorum.
Seni seviyorum sadece...