Sana olan özlemim neden artıyor biliyor musun?
Çünkü etrafımda onca insan olmasına rağmen senden başka dertleşecek insan bulamıyorum.
Senden başka derdimi kimselere dökemiyorum.
Senden başka kimselere güvenemiyorum.
Sevgimi paylaşamıyorum.
Çünkü, biliyorum kimse sana anlattığım gibi dinlemeyecek beni.
Kimse o tatlı gözleriyle şefkatle saramayacak bedenimi.
Belkide kimsenin gözünün içinde aynı heyecanı göremeyeceğim için böyleyim.
Şunu biliyorum ki seni seviyorum.
Kalbime layık göremeyecek kadar.
Gözlerinin içine bakamayacak kadar.
Sevmelere doyamayacak kadar.
Kalbime sığdıramadığım kadar..
Ucu bucağı olmayan deniz kadar seviyorum.
Bazen denizin görünmeyen yerinde bir yerde hiç bilmedeğim biri gibi oluşunu seviyorum.
Bazen dokunabilecek kadar yakınımdaki çakıl taşı.
Ben seni hep seviyorum.
Anlamsız bakışlarını,
Ciddiyetini,
Gülüşlerini,
Sesini,
Sert ifadenin yüzünde bıraktığı izleri.
Ben seni hep seviyorum adamım.
Ucu bucağı olmayan gökyüzüne duyulan özlem gibi.
Seni Seviyorum cümlesini gözlerinin içine bakarak söyleyemeyecek gibi..
Kayıt Tarihi : 2.12.2014 22:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!