Seni Severken Ölüyorum

Ruhum sona yaklaşmışçasına
Sen böyle en yakın yabancıyken bana
Hissizleşmemin en tabi sorumlusu
Bu hayat denen bekleme salonu
Aynalar var tabi umutsuzluğumu
Bir kırbaç gibi yüzüme vuran
Zihnimde parçalara ayrılmış aynalar
Kendine yüklenme gülerek gidiyorum
Seni severken ölüyorum

Omuzlarım da görünmeyenlerin gölgesi
Bilmezler ki belki bir apartman dairesi
Ya da ince bir urganın kestiği nefesi
Bilmezler içimde büyüyen seni
Yalnızım ve umutsuzum ben
Dışardan göründüğü gibi değilim aslında
İçimde fırtınalar var odam da hapis bedenim
Yanıma sarı bir gül alarak gidiyorum
Üzülme seni severken ölüyorum