Seni sevdim.. Nasıl mı?
Seni, savaş ortasında kalan masum bir çocuğun korku dolu bakışlarıyla sevdim.. Suya hasret, ekmeğe hasret, özgürlüğe hasret günlerinde, bir çocuk kalbiyle sevdim.
Seni sevdim.. Nasıl mı?
Kış bitimlerinde, bahar gelişlerinde açmaya çalışan tomurcuk çiçeklerde sevdim.. Yapraklarım henüz oluşmamışken, beyaz, pembe, kırmızı çiçeklerimle sevdim.
Seni sevdim.. Nasıl mı?
Betimlenemeyecek kadar büyük maviliklerimle sevdim.. Bazen gökyüzümdün benim, bazen de bir türlü ulaşamadığım, ulaşmaya çabaladığım okyanusum.. Küçük küçük göllerimle, çağlayanlarımla, derelerimle sevdim.
Seni sevdim.. Nasıl mı?
Suya hasret toprağın çatlayışlarıyla sevdim.. Sana hasrettim, sende bilirsin ya.. Toprak susuz, su mekansız olabilir miydi ki.. Her hasret kalışlarındaki yıkılışları yeryüzünün bilinen bir gerçeği değil miydi.. Ben seni sudaki oksijende, topraktaki güvende sevdim..
Seni sevdim.. Nasıl mı?
İmkansızlıklarımdaki imkanlarımla sevdim.. Her yıkılışında gönlümün, tekrar ayaklanmasıyla, başkaldırışıyla sevdim..
Seni sevdim.. Nasıl mı?
İşte böyle... Kocaman sevgi ile sevdim.. Uçsuz, bucaksız, imkansız sevdim........
13.3.2009
Neriman GökKayıt Tarihi : 30.3.2009 16:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İmkansızlıklarımdaki imkanlarımla sevdim.. Her yıkılışında gönlümün, tekrar ayaklanmasıyla, başkaldırışıyla sevdim.. ''
Beğeni ile okudum kaleminiz daim olsun Neriman Hanım.+10puan
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (22)