Seni Sevdim Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Seni Sevdim

Ben seni gördüm, seni sevdim.
Ben sana dokundum, dokunmayı sevdim.
Ellerini tuttum, ellerini sevdim.
Gözlerine baktım, derinliğini sevdim.
Saçlarına dokundum, ipeksiliğini sevdim
Bedenine dokundum, sıcağını sevdim.

Ben seni gördüm, seni sevdim.
Dudaklarını öptüm, ıslaklığını, ateşini sevdim.
Sıkıca sarıldım kollarımla,
Masumluğunu sevdim, sarılmayı sevdim.
Adını haykırdım defalarca, adının yankılarını sevdim.
Ben seni sevdim...

Yokluğunda, hasretini sevdim,
Özleminle yanmayı sevdim.
Ne çok sevdim gözlerini,
Ellerini, tenini, sevişmelerini,
Teninin kokusunu,
Ne çok sevdim gülümseyen yüzünü...

Her gece sabah olmayacak gibi,
Her gün güneş batmayacak gibi,
Yalnızlık bir daha kapımı çalmayacak gibi,
Her baharda açan gonca gül gibi,
Kara kışlarda açan kardelen gibi,
Yapraklarla dans eden rüzgar gibi,
Hiç kaybolmayacak umutlar gibi,
Ben seni sevdim, yalnız seni sevdim.

Yudum yudum içilen su gibi,
Kanayan yaralarda merhem gibi,
Gövdesinde ayrılmayan dal gibi,
Yağmuru kucaklayan toprak gibi,
Koynunda her gece, yeniden doğan bebek gibi,
Ben seni sevdim, yalnız seni sevdim.

Başımı dizine yasladığım anam gibi,
İki eli kanda olsa koşan dostum gibi,
Ekmeğimi bölüştüğüm bacım gibi,
Bedenimle birleşen ruhum gibi,
Hiç bitmeyecek gün gibi,
Ben seni sevdim, yalnız seni sevdim.

Bazen umarsızlığını sevdim.
Bazen zamansız suskunluğunu sevdim.
Aramadığın zamanlarda sıcağını sevdim.
Geceleri böldüğün uykularımı sevdim.
Yağmurunda ıslanmayı sevdim.
Ben seni sevdim, yalnız seni sevdim...

Yağmur altında koşarcasına,
Gecenin sabaha kavuşurcasına,
Her akşam yıldızlar doğarcasına,
Ben seni sevdim, yalnız seni sevdim.