Ben aradan geçen bunca zamanın
Sende eksiltemediği çocuk gülüşlerini sevdim en çok
Ve ben bir çocuk kalbiyle göğsünün
Sol yanına yatabilme ihtimalini sevdim
Ayrılığa ayarlı saatlerin
Kavuşmayı sabırla bekleme anlarının heyecanını sevdim
Canım demeni sevdim en çok
Her harfine anlam yükleyerek
varlığının içime düşürdüğü ateşin harını sevdim
Seni uzaktan seyretmeyi sevdim
Vitrinlere bakarken, bankta otururken, çiçekçinin önünden geçerken
Gülüşlerini sevdim yürekten kopan kahkahanı sevdim
İsimsiz mektuplar yazmayı, kırmızı gül göndermeyi
Seninle dolan anlarımı sevdim, ben sana mecbur olmayı sevdim.
Tren istasyonlarında, martı çığlıklarında
Adını sayıklamayı sevdim.
2005
Orhan BektaşKayıt Tarihi : 19.1.2007 10:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adını sayıklamayı sevdim.
Bu gün yorum yazmayacaktım, ama bu şirinizi okuyunca kayıtsız kalamadım,
bilemezsiniz yüreğimde ne ateşler harladığınızı, hafızamda hangi unutulmaz anıları tutuşturduğunuzu ve şu an içimin nasıl hasretle feryat ettiğini
kutlarım
saygıyla
TÜM YORUMLAR (1)