Seni Sevdim Şiiri - Hafize Hanaylı

Hangi mahkemesinde yargıladı hayat beni?
Ben hangi zindanlarda hapsettim ümitlermi?
Unuttum.
Kaç yaşın üstüne bastı acılarım, bilmiyorum.
İçimde ne varsa sevgiye dair,
Dilencinin avuçlarına bıraktım dün
Almadı!
Dostluğa uzattım ellerimi, reddine maruz kaldım,
Yıkıldım kendimin sol yanından.
Oysa, anlatabilseydim bu gurursuz yüreğime,
Anlatamadım!
Bana neyin bedelini ödetiyor bu sevda?
Neydi beni çevreleyen çaresizlik duvarları?
Hangi zaman avutacak beni yalanlarıyla?
Hangi lügatte sorularımın cevabı?
Ey benim yürek yangınım!
Savunmasız zamanda vurdun beni.
Öyle ya! sevdiklerimden aldım en büyük darbeleri.
Sonsuza yemin ettiğim ne varsa dizildi önüme.
Yine, sevgiye yürüdü ruhumu taşıyan ayaklarım.
Acıların, en acısını seni severken tattım.
Seni sensiz var ettim hep, kaçışlarınla dolu.
Bir yerni tamamlasam, başka bir yerin eksik
Toplamaya çalışırken seni, gizinde yittim.
Bedenine değil, ruhuna taliptim senin.
Bu yüzden çekiyordum bu kadar acıları
Menzilin ucundaki sen, hızla kaçarken benden,
Kezlerce vazgeç dedim, kendime söz geçiremedim.
Kaçkez düştüm uçurumlara,göremedim.
Seninle var olduğumu düşünürken, sensiz kaybolduğumu.
Sevmeyişine değil benim sitemim;
Bu sevgiyi hiçe sayman kahretti beni! ! !
O diyordum o,bütün engelleri aşar...
Sevgininde aşamayacağı engelleri gördüm.
Susmayı sen bildim seninle sustu dilim.
Ön çalışmaları bende kaldı sana yazılanların,
Kalemin karası bulaştı sarı saman kağıtlara,
Elimin karası sen yanıma!
En köründen tutuldum bu sevdaya!
Alnıma ben yazmadım ki seni!
Sevdim seni ötesi yok,dünü bir kaç sözcük,bir kaç mesaj sadece.
Sürükledi ayaklarımı senin kentine,
Gerisi bahane!
Hiç yaşanmayacak zamanları bırakarak avuçlarına,
Gidiyorum!
Sen, ürkekliğinle başbaşa, ben ölümle savaşa!
Her şey tam yaşanacak değil ya!
Bu da böyle olsun, yaşanmamış bir sevda.