Seni sevdim Şiiri - Figen Aydoğmuş

Bir sabah kalkıp, gözlerini ovalayarak günaydın demişti bana. O gün o kadar güzeldi ki, onun o gün doğduğunu düşündüm. O gün benim de var olduğum gün oldu.

Seni sevdim, bir gülüş ekler gibi dudak kenarına yapıştırdım öpücükleri. Asla bırakmak istemezdim. Sarılıp gözlerine uyuya kalayım demek için çok uğraştım ama her sefer bir çekingenlik, vazgeçtim. Belki utandım, belki kırılacağını düşünüp senin yok olmandan korktum.
Seni sevdim. Yalansız, saf ve tertemizdin. Uzaklara dalardı o kahverengi gözlerin bense sana dalardım saatlerce bıkmaksızın derinlerine inerdim düşüncelerini ne kadar çok merak ettim bir bilsen. Bir bilsen sıyrılmak ne denli istedim karanlıklardan, senin aydınlığınla günler büyütmek için. Savunmasız çocuk gibi kölendim, ellerimi uzatırken sana, aslıda dile diyordum benden, ne dilersen. Ama anlatamadım yokluğundaki buğulu gözlerimi, nasıl sildiğimi akan göz yaşlarımı. Anlar mıydın anlatabilseydim? Sırlarla dolu gün be gün hüzünlere yolcu yüreğimi. Peki sevebilir miydin bu denli acınası bir sevgiliyi? Haksızlık yapmayım sana, Sen henüz çıkmışsın, dar sokaklarına hayatın. Yaşamalısın tek tek, kırılganlıkları, yalnızlıkları, günlük mutlulukları. Bir eline gül veren diğerine acıyı yaşam çizgisi olarak ekler. Ben bunları anlatsam da anlayamayacaktın.
Yaşa, bırakıp geldiğin yerden farklı olan bu hayatı yaşa ki, kimseyi suçlamayasın. Yaşa ki yarım hissettiğin yüreğin, bütününe kavuşsun. Var oluşlara nasıl yol gider öğren ama yok oluşlardan çıkacağını da unutma. Bir isyan girecek yağmurda ıslanacaksın, bir kin doğacak güneşle beraber, her sabah tekrar tekrar kinleneceksin. Ama seveceksin de dört yapraklı yoncayı bulduğunda. Aslında böyle kalırsan, o seni burur unutma.

Seni sevdim, belki kimse sevemeyecek benim kadar, kimse okşamayacak göz kapaklarını ama beni de senin kadar kimse incitemeyecek. Keşkelerle boğuşacağım yıllar boyu. Keşke diyeceğim, keşke bilseydi sevdiğimi. Mutlu ol. Seni hep uzaktan izleyeceğim.