Seni Sevdim Şiiri - Selahattin Bakır

Şafak doğmamıştı henüz
Gün yüzünü göstermemişti ayazın soğuğunda
Derinden bir ses
Yalarcasına kulak zarımı
Uyandırdı derin uykumdan

Uyku sersemliğinin vermiş olduğu durgunlukla
Açtım kapıyı
Tir tir titriyordu bedeni
Benzi solmuştu
Gözleri fırlamışçasına yuvalarından
Öyle dona kalmıştı yerinde

Kanayan yüreğinin kan kırmızı ateşi sönmüştü
Gizemi tükenmişti bakışlarının
Hani insan gecenin yarısı ağlayarak uyanır ya
Bir şeylerin eksikliğini hisseder ya

Sevgiye susayarak
Sarıldım ona
Koltuk altlarına gömüldü kollarım
Dakikalarca kaldık sessizce
Sıcaklığını çektikçe içime
Yara varmışçasına sızladı bedenim

Duygulandım
Kan kırmızı gözyaşları döküldü gözlerimden

Endişeli gözlerle süzdü beni
Ve sonra
Yere attı gözlerini
Ve
Yorulup çöktü dizlerinin üstüne
Sessizce uzandı yüzükoyun
Mırıldandı kuruyan dudakların da
“seni sevdim” “seni sevdim”
Ve
Kapattı gözlerini