Bir zaman deli gibi severdik,
hani bir bakışına, bir gülüşüne kanarcasına.
Bir zamanlar hayaller kurardık yarınlara,
ucu yanık, kokmazdı şiirler.
Masallar dinler, kendimizi o masalın içinde buluverirdik.
Ben en çok Pamuk Prenses olurdum, sen de beni öpecek olan
o yakışıklı prens. Tam öperken, bir yerden “Durun, öpemezsin!” denmezdi.
Doya doya öperdik,
öpüşmeyi bilmeyen dudaklarımıza inat.
Bir zamanlar umutlarımız vardı yastık altı.
En büyük eğlencemiz bir kase mısır, bir şişe kola.
Ah, bir zamanlar... Keşke o zamanlar yine gelse...
Bir zamanlar ellerin dokunurdu ıslak ıslak.
Bakışın donup kalırdı gözlerimde.
Diline çöreklenirdi aşk, sözlerin mutluluk ve huzur kokardı her bir anımız.
Bir zamanlar seninle çok mutluyduk.
Herkes gidermiş,
her masal bitermiş.
Sevmek bazen de
onu onsuz yaşamakmış.
Seni sensiz sevdiğim gün anladım bunu.
Kayıt Tarihi : 14.8.2024 07:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!