Seni Seninle Sevmek Şiiri - Ali Oskan

Bu gün yine gezindim mana alemlerinde,
Söze geldi hislerim kalbimin dillerinde.

Her gün yeni bir aşkla yenilenir yüreğim,
Hikmet yığınlarına dalıverir küreğim,

Dolu dolu çekerim geriye küreğimi,
Hikmetle doyururum acıkan yüreğimi.

Kabarır taşar gönlüm, taşar, ama ne taşma,
Vecdin doruklarına döne, döne ulaşma.

Oradan seyrederim hayran hayran alemi,
Derim ki: “Gördüklerim gerçeğin hayali mi? ”

Zerreler raks ederler, titreşerek dönerler,
Bir anda milyar kere hem yanar, hem sönerler.

Bir anda milyar kere oluşur tecelliyat,
Bir anda milyar hayat, milyarlarca vefiyat.

Günde nice alemler doğar, yaşar ve ölür,
Bir anın çeyreğinde kainatlar dürülür.

Varlık sayfalarında kalemler dolaşırlar,
Mana-i harfi ile gözlerim bakışırlar.

İmam-ı Mübin’dendir bir, bir emr-i hilkatler,
Kader sahifesinden iner tecelliyatlar.

Muhteşem dönüşümler, harika oluşumlar,
Noktada ezellerden ebedlere koşumlar.

Kendimden geçerim ben seyrederken şe’nleri,
Açılır şu gönlümün gülleri gülşenleri.

Rabbim Senin lütfunla bu sonsuz neş’elere,
Ulaşır gönlüm her gün bitmeyen neşvelere.

Ayılınca derim ki: “Bilincim yetişemez,
Ben gibi bir acizin hayali yetişemez.”

“Güzeller Güzelisin benim Sevgili Rabbim,
Bu lütuflara karşı ben nasıl hamdedeyim? ”

Böyle kıvranırken ben yetişirsin imdada,
Bu halden başka hale götürürsün o anda.

Benim Sevgili Rabbim, Seni nasıl seveyim?
Seni Sensiz seversem zır deli divaneyim.

Seni Seninle sevmek, her daim nasip eyle,
Beni Senin sevgine her daim layık eyle.

İçime sinmez benim yalnız gelmek yanına,
Tüm beşer ile varmak isterim dergâhına.

Başta tüm yoldaşlarım, dostlarım, kardeşlerim,
Hepsi ile beraber Sana varmak isterim.

İsteyenlere Seni nasip eyle Allah’ım,
Hepimizi aşkında daim eyle Allah’ım. Âmin.

(12. Kasım. 2004 - İzmir)