Seni Seni Seni Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Seni sevmek öksüz bir çocuğu sevmeye benziyor,
Seni sevmek bir bayramı sevmeye benziyor.
Ceviz yaprağı üzerine koyulmuş kirazı,
Mavi sulara kurulmuş bembeyaz gemiyi,
Islak suların yaladığı altın kumları.
Seni sevmek düşlü uykuları sevmeye benziyor,
Gönül ‘Gel de bunu sevme’,
Diyor.

Seni yaratan zaten yaratmış özendiğince,
Bana sadece benzetmek düşer
Elimden geldiğince.
O yüzden benzetiyorum saçlarını başaklara,
Bakışlarını güvercin bakışlarına,
Gül yapraklarına dudaklarını,
Yüzünü fildişiye,
Sana benzetemediğim ne kalıyor ki;
Geriye?

Bir de, şu fırtınaya benzeyen öfken olmasa;
Şu köpürüp şahlanmış denize,
Şu taştan taşa atlayan boz-bulanık bahar sellerine,
Seve seve kurban olup gideceğim
Ayaklarına,
Ellerine.

Seni, öfkesini sevdiğim elkızı seni…
Seni, gücenmesini sevdiğim…
Seni, ayrılıklarına, özlemlerine dayanamadığım…
Seni, ellerine canımı verip
Kurtaramadığım…

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 37-38/100)