Seni Özlemek Şiiri - Abdüsselam Bügür

Bir gece diyorum…
Karanlık ve hüzünlü
Bir sonbahar gecesinde
Sesini duysam ne güzel olurdu.
Umarsızca dünyayı, parayı, esareti, insanlar def ederek
Sana mutlu yıllar dilemek,
Benimsin diyebilmek bir ömür benim olacağını söyleyebilmek
Ne güzel olurdu.
Umutsuz uçurumlar ucunda
Sadece senin için en güzel şiir’ler yüreğimde,
Kimse derdim olmadan kimse kavgam olmadan yalnızca, SEN.
Benim için yaşamın rengi, bazen delicesine esen bir rüzgar,
Kimi zaman yağan yağmurların her damlası…
Derdinle gamınla işte ben seni öyle sevdim.
Biliyor musun? .
Aramayışını, suskun kalışını sevdim.
Odamın soğuk duvarlarıdır tanığı yalnızlığımın,
Ve o çaresizliğin ölüm sessizliği de,
Olmaz dediğini öyle çok özledim ki. Biliyor musun?
Kim bilir? Bekli bir hüzün içinde ağlıyor o güzel gözlerin,
Belki bir ben peşinde kahkaha fısıldıyor o özlediğim sesin.
Dağların zirvesine çıkıp avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum
Ama sessiz kalıyorum.
Yıldızlara bakarcasına toprağa uzanırcasına haykırışımı, sesimi,
Bekleyişimi, öyle çok özledim ki.
Belki bir kuş gibi kanat açıp sevginin sonsuzluğuna uçarcasına,
Belki de bir daha kopmamak için tutup ruhuma hapsedercesine
‘Seni seviyorum’ seni öpüyorum demeyi öyle çok özledim ki.
Biliyor musun?
Kim bilir? Belki bir gün yaşadığımız o günleri hatırladığında
Kahpe dünya deyip çekip gideceksin.
Ama ben karların yüreğime yağdığı
Bir Sakarya akşamında seni sevdiğim gibi
Kavrulası sıcaktaki fırtınada da seni içimde yaşayacağım.
Ve bu şehir yıkılmadıkça,
Yıkıntıların ardı yeşile boyanmadıkça,
Seni seveceğim…