Seni Öldürmek Şiiri - Mahmut Polat

amacım seni öldürmek değildi asla
sızımı dindirmekti
önce sesini katlettim
karakıştı
etraf ıssız
sesin ayağını sakatlamış bir ata benziyordu
bir Şubat akşamıydı kar yağıyordu aralıksız

Urfa’da
Mimar Sinan Mahallesi’ndeydim hatırlıyorum
insanlar geçiyordu yanımdan yüzleri yoktu insanların
sesin ellerin saçların ve parmak uçların
ne yaşadıksa seninle onca yaz onca kış onca bahar
kıydım hepsine acımadım hiçbir kere
birde postalanmamış mektuplara elbet

sen şimdi sarı solgun benzinle
bir ölünün baktığı gibi soğuk bakıyorsun yüzüme artık
ıssızda bir çöl kuşunun sesiyle kanayan kalbini de öpemem
o kalbin ki
metropollerin küf kokulu metrolarında sabah akşam dağınık
amacım seni öldürmek değildi asla
kalbin atmıyor kalbimin içinde artık

beni bağışla