Sözlerin bıçaktan keskin olup,
Saplanırken yüreğime,
Ben kalbimdeki seni koruyamadım üzgünüm.
Ayrılık rüzgârı kasırga olup,
Eserken ömrüme,
Ben gönlümdeki sana tutunamadım üzgünüm.
Aşkın ateşi sarmışken bedenimde her bir yanı,
Ben, bendeki sana yardım edemedim üzgünüm.
Kendim yandığımda değilim,
Ben yanmaya alışkınım.
Ama seni yüreğimden çıkarıp,
Kurtaramadım üzgünüm.
Ölüm değildi ki hiçbir zaman benim korkum,
Ben benimle birlikte yitip giden sana üzgünüm.
Toprak en büyük hasretimdi,
Özgürlüğüm, kurtuluşumdu.
Ben benimle birlikte ölen,
Seni kurtaramadım üzgünüm.
Kayıt Tarihi : 30.4.2017 22:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sözlerin bıçaktan keskin olup, Saplanırken yüreğime, Ben kalbimdeki seni koruyamadım üzgünüm. Ayrılık rüzgârı kasırga olup, Eserken ömrüme, Ben gönlümdeki sana tutunamadım üzgünüm.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!