Seni Hiç Sevmedimki Şiiri - Ahmet Çiçek

Kızıl Kale zindanlarında çürümeye yüz tutmuş bir beden,
Ne kadar alışabilir ki yokluğunun simasına?
Düşledim,
Düşlerimde alıkoymak yerine
Ama seni hiç sevmedim!

Nemli döşeklerinde uyudum göz pınarlarının.
Kurudum; dala döndüm.
Köprüler kurdum gönülden gönüle
Pencerelerinde baktım gözlerinin,
Hep gelirsin diye.
Ama seni hiç sevmedim!

Ben, benden bıktım
Umutlar yükledim, gelip geçen trenlere
Devrildim;
Adrese teslim kurşunlarınla.
Ama seni hiç sevmedim!

Gammazladım tarihe kendi kendimi
Örümcek ağında tutsaklık yaşarken
Gocuklar giydirdim bedensiz ruhuma
Tutuşsun, yansın içimdeki varlığın
Ama seni hiç sevmedim!

Hapsi yalan,
Hepsi çaresizlik,
Başa çıkamamaktı kavgalarımla
Anlatamamaktı,
Sağır, dilsiz benliğime
Sen, ya hiç doğmadın;
Ya da çoktan öldün.