Seni Hala Duyuyorum! Şiiri - Kamil Çağlar

o simsiyah saçlarının gölgesindeki hüzün
o esmer bakışlarındaki mahcubiyet
korkuyla yılışan o derin güvensizliğin
çatlamış dudaklarının arasına sığınan
o ölüm kokan sessizliğin…

yıldız, yıldız parlayan gökyüzündeki karanlığın peşinde
sonu görülmeyen uçurumlardan yuvarlanıyor, tüm sevdiklerim..

her birinin döktüğü damlaların hesabını alırcasına
dişlerimle ısırıyorum parmaklarımı
gerile, gerile bir yumruk atmak geliyor içimden
bir duvara bir de aynaya bakıyorum, içim titriyor
hırsımdan yakasım geliyor ormanları,
hırsımdan, yakmak istiyorum bütün dünyayı..

uzun, çok uzun bir yola doğru atılan adımlarımı
aldırma gönül edasıyla geriye çekmek istiyorum
gitme/kalma gelgitleri arasındaki kararsızlığım
sahildeki falezlerde son buluyor bütün homurdanmalarım
köpük, köpük taşınırken suların üstündeki duygularım
nazına kurban olup, kayboluyor sana olan kızgınlığım..

sonunda farkına varıyorum yaşadığım her şeye rağmen
galiba, ben seni hala duyuyorum...

10/03/2015 23:00
Ataşehir /İstanbul