Seni Gülüşüne Ayı Nakışlayan Çocuk

SENİ GÜLÜŞÜNE AYI NAKIŞLAYAN ÇOCUK

seni gülüşünü ayla nakışlayan çocuk
seni düşüne güneşi işleyen çocuk
bir çimcik sevgide
çiçeğe duran gelincik
seni tebessümünü
toza toprağa verdiğimiz gök boncuk

seni öyle
el vurmuş gül
burulmuş dal
seni öksüz gönül
seni yel vurmuş mahzun tomurcuk

ne sevgi bir günah
ne yoksulluk kader
ne aşk bir kumar
bilsen kardeşlik
bilsen paylaşım
kaç günahı kaç kavgayı savar

o bakışların ne de sitemkar
oy havar
bilmem ki kinde, kanda, kavgada
bilmem ki haramda ne var

seni öyle
suçsuz günahsız
incinmiş yar
işgalde diyar
obasız yurt yeri
seni memleketinde mülteci
seni öksüz bir hıçkırık
sessiz bir çığlık gibi
görmek var ya çocuk

işte o zaman
donar kalır da kanım
kalemim donar
esef ederim
bir kap yemek
bir çift çorap
bir sıcacık ekmek olmadığıma

işte o zaman
ne sabra sebata sığınabilirim
ne ne hayırla hikmetle avunabilirim
ne de kader kısmetle savunabilirim
yaralı yılan
kafeste aslan
yavrusunu yitirmiş ceylan
tepeden tırnağa isyanım
işte o zaman
ne kabına kabuğuna sığar lisanım
ne de kalıba girer insan yanım

işte o zaman
o o güne bakan gülüşünüzü sarartanlara
o umudunuzu dağa kaldıranlara
o gününüzü güneşinizi karartanlara
bilcümle
bahanelere
duyargasızlara
omurgasızlara inat
tüm sebeplere
müsebbiplere
nasiplenenlere
anadan üryan çırıl çıplak
bir sövgüdür bir çığlıktır lisanımın

işte o zaman
ne akıl kalır ne izanım
yerdekilere darılır göktekine kırılırım
yitirir endazesini tövbelerim
ana avrat
yedi sülalesinin
listesini çıkarır isyan yanım

seni gülüşüne güneşi işleyen çocuk
düşüne ayı nakışlayan çocuk
doğmayan gün mü var
hangi gece kalmış ki karanlıklarda
gün aşmışsa ay doğar
aklında tut gideni geleni
İyi belle emeğini ekmeğini böleni

öksüzlüğünde ninniler düşleyen çocuk
sokak kedileri
kaldırım taşları doğurmadı ya seni
düşünmek yasak belki ama
düş de yasak değil ya
yine de yitirme yüreğindeki kardeleni

Mahmut Nazik 11 10 2013 Mersin