Seni Görünce Şiiri - Abdurrahman Kaan Köker

Bahar rengi gözlerini
görünce,
içimi bir ılık yel alır.
Sen ki
bir rüyanın olur olmaz
yerinde
beni öpen
bir
peri olursun.

Gülüşünü görünce,
üzerimden tonlar uçuşur,
kuş olur.
sen ki
bir şarkının tekrarlayan
nakaratında
papatya olursun
“en güzel kır çiçeği benim sevgilim”
diye dönüp dolaşan.

Sonra bir bütün olarak
yüzün,
düşlerimi getirir aklıma.
Zira berraklık, saflık
ve masumiyette
yarış eder
onlar

Sonra birden
ellerin çıkar karşıma
beni unutma diye.
Oysa
ne kadar yersizdir bu istek!
Zira
o eller değil midir
ki
beni okşayan
ve
en onulmaz yaralarımı
bir dokunuşta
yok eden
ve sonra yine
bir hayal olup kaybolan
ve yine yeniden
çıkıp gelen
ve yaralarımı saran...

Dudaklarından dökülen
sevda sözcüklerini
unuttuğumu mu zannediyorsun.
Onlar bir yelkenli olur,
bense rüzgar,
açılırız
mutluluk denizinin enginlerine
doğru;
gökyüzünde martı şarkıları
ve biz
masal oluruz
adımız okunur
çağlar ötesinden gelen
efsanelere inat.