Yarınsız bir ömrün hesabında
Kül et elimde senden yadigar ne varsa.
Gözlerim mahzun,
Yüreğim kendini taşıyamayacak kadar ağır.
Seni hatırlamak;
Orospu bir şehrin karanlığında
İntihar etmek gibi.
Açık yaraya tuz basmak gibi
Gözlerini anmak.
Yüzümde yüz yıllık bir hasretten yadigar
Kederli çizgiler...
Birbirimize söylediğimiz
Yalanlardan ibaret sevda.
Ve hayat kem gözlü bir fahişe misali
Kirli dişleriyle ruhumuzdan bir şeyler koparma peşinde.
Halbuki çoktan bitirmişiz birbirimizi.
Ne alacak bir şey kalmış
Ne de verecek.
Bir başka sevdaya yol alamayacak kadar
Yaralı,
Hüzünlü,
Güvensiziz artık.
Artık yabancıyız birbirimize, kendimize...
Zamanından evvel depremler, intiharlarla
Tüketmişiz söylenecek ne varsa.
Tırtıl kararsızlığında, kelebek olamadan
Kaybolup gitmiş umutlarımız.
Aramızda deruni bir sessizlik,
Sessizliğin uğultusunda bir kayboluş...
Kayıt Tarihi : 5.5.2009 13:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)