Ne Yazık Şiiri - Cinan Emanet

Ne yazık ki yetmiyormuş
Sadece sevmek seni.
Ölesiye sevmek
Ya da ölmek
Lazımmış nisan rehavetinde.
Saçlarının karasında
Dar ağacına vurulmak,
Ölesiye sevdalanmak,
Ölüme sevdalanmak
Gerekiyormuş.
Yetmemiş cümlelerim
Anlatmaya seni.
Kekeme,dilsiz,
Lal olmuş bir dilenciymişim meğer.
Yok olmalıymışım ışığında
Pervane misali,
Erimeliymişim mum gibi
Severken seni.
Sana attığım her adımda
Kendimden vazgeçmeliymişim.
Çünkü yetmiyormuş
Yüreğim yettiğince sevmek seni.
Başka açılara ayarlamalıymışım
Bakışlarımı.
Bir kuğunun gözlerinden geçerken ben,
Bir şahinin kanadına
Tutunmuşsun sen.
Ne kadar gelsem de
Hiç olmamışsın aslında.
Bir rüya,
Bir masal,
Bir yalanmışsın.

Göz kapaklarım şişkin
Ve yorgun yüreğim.
Benden başka kimse inanmamış
Anlattığım masala.
Ve ben yalancı aydınlıklara direniyorum.
Haylaz damlalar
Dökülüyor gözlerimden zamansız.
Ve hayat kadar seviyorum seni
Herşeye rağmen