05.12.1979 / İstanbul
Seni düşündükçe,
hiçbir şeyin yerinde durmadığını fark ediyorum.
Ne kelimeler,
ne ben.
Söylemek istiyorum,
ama dilim alışkın değil böyle yanmaya.
Kalbim bir şey anlatmak istiyor sana,
ben aradan çekiliyorum.
Gözlerin geliyor aklıma,
her şeyi unutturuyor.
Sonra hiçbir şeyin önemi kalmıyor.
Bir sokağın köşesinde duruyorum bazen,
hiç kimse yok,
ama sen geçiyorsun içimden.
Ne desem eksik kalıyor,
ne de sussam tam oluyor.
Belki de aşk budur
neye dokunsam,
sen oluyorsun.
Kayıt Tarihi : 9.10.2025 04:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!