Seni Düşler, Zor Gecelerim…

İpek sesinle uyurdum hep senin;
Beni ilk uyandıran yine sendin…
Sen, evlat kokusuyla sabahlarken;
Ana kokusunda, ninni söylerdin.

Sensiz gelen cennette, yoktur gözüm;
Tek, hasretinle yanmasın bu özüm…
Senden ayrılık acı verir annem;
İki çeşme, iki pınardır gözüm.

Tasamız, kederindi; acı yüklü…
Çilemize ram oldun; kader yüklü…
Sevgi pınarında doldu bu yürek;
Sevgini bölen yüreğin, gam yüklü.

Gülüşünde ayrılığın hüznü var;
Uçar diye, büyüttüğün çocuklar…
Umutsun, kırılmasın hayallerin;
Sayılmaz ki, sensiz geçen bayramlar.

Nereye baksam annem, hep sen varsın;
Dara düştüğümde hep yanımdasın…
İlk şikayet kapım olurdun annem!
İlk aşkım, umudum, hayalimsin.

Bir melekten de vefalısın annem!
Tenimde hala senin kokun var annem!
Ne yapsam, hep sana borçlu kalırım;
Helal et; ödemekle bitmez annem!

Hayat, anne kucağı gibi sıcak;
Anıtsın yürekte, varlık bulacak…
Şair eden, şiirimsin sen annem;
Sevgin dolu, bir yaşamım olacak.

Sensiz kapkara geçer gecelerim;
Seni sayıklar, seni hecelerim…
Gözlerin yorgun kapanırdı annem;
Ben de seni düşler, zor gecelerim...