Seni Dilemek Şiiri - Muhsin Koçak

seni dilemek,
dicleye olta sallamaya benzer,
sürükler her bir damlasında zamanı,
saatler gün,
günler ay,
aylar yılları doğurur serseriliğinde hayatın,/ sensiz.

her şafak söktüğünde,
doğan güneşe dayarım yüreğimi,
ürperir tenim, ruhum pencerede donakalır,
ve sonrasında yar, masum bir bakış sağlanır güne.

beklerken seni her adımında,
duyarsızlığın dokunur uzayan gölgeye,
sen başka havada, ben sende tutulu,
gün kararır sonrasında bu kente,
derin ve çekilmez hüzün çöker geceye.

Beklenen sen, beklenilen kim? bilinmez,
Bir muamma bakışlarından serpilen,
Hasret eker gözlerim her seher vakti,
Kimbilir kaç mevsim tutsak kalır dilinde sözcükler,
Kaç desibel titreşimle sarsılırım teninde.

Ferhat’ın dağlarına Eyyub’un sabrına vurdum düşleri,
Şirin sevdası, aslı alevinde yakarım hasreti,
Uçurumlara salıyorum umutları, kanatsız.
En derin yerine ektim sensizliği yüreğin,

Uzat, yüreğin bir köşesinden sevdayı, tutunacağım dal.
Boğazıma düğümlenmiş zaman, acımasız / sen
Dudaklarına kilitlenmiş hecede vurgundur CAN,
Bir ben bilirim acıyı, bir yüreğim sensizliği.
...
29/05/2010
KOÇAK