Seni Çok Seviyorum

Ben seni çok seviyorum,
Ve biliyorum ki sevgim,
Ne zamana sığar, ne mekâna.
Ne güneşin doğuşu, ne ayın batışı,
Ne mevsimler, ne de yıllar ölçebilir
içimdeki büyüyen sevdayı.

Senin adını her anışımda,
Gökyüzünde yeni bir yıldız yanıyor sanki,
Daha önce kimsenin görmediği bir ışık,
Sadece bize ait bir parlaklık.
Sana bakarken anlıyorum,
Gözlerin dünyanın en güzel masalı,
Ve ben bu masalı ezberlemek istiyorum,
Her harfini, her kelimesini yüreğime kazımak…

Sen gülünce, içimde baharlar coşuyor,
Rüzgar bile daha nazik esiyor saçlarına,
Yağmurlar daha yavaş düşüyor tenine,
Sanki doğa bile seni sevmeyi öğrenmiş.
Ve ben,
Ne kadar uzak olsam da,
Hangi yolları aşsam da,
Hep sana varıyorum,
Çünkü ben, seni çok seviyorum…

Ve bu sevda, zamana meydan okuyor.
Her geçen gün biraz daha derine işliyor,
Kökleri toprağı delip geçen bir çınar gibi,
Dalgaları, kıyıları aşan bir deniz gibi,
Sonsuzlukta yankılanan bir dua gibi…

Adını anınca içim titriyor,
Sanki bütün evren bir anlığına duruyor,
Rüzgar susuyor, kuşlar bekliyor,
Yıldızlar bile sana göz kırpıyor.

Senin dokunmadığın hiçbir an,
Senin adının geçmediği hiçbir cümle,
Gerçekten yaşanmış sayılmıyor içimde.

Ellerin, bir şehrin sokaklarını bilen bir gezgin gibi,
Yüreğime yollar çiziyor.
Sesin, en güzel şarkının en güzel notasını bulmuş gibi,
Kulaklarımdan kalbime akıyor.

Ve ben,
Ne kadar anlatsam da yetmeyeceğini biliyorum,
Çünkü seni anlatmak için kelimeler küçük,
Ama sana duyduğum sevda,
Bütün cümlelerden daha büyük…