Seni Bulsaydım Şiiri - Sırma Mersin

Yaşlanmış bir ruhu taşıyor, benliğim. Bunca zaman yaşadığım umudu da kaybederek; siliniyorum yavaş yavaş hayattan!
Bulamadığım yüreğimin eşruhunu sözcüklerle değil; acı ile oynadığım yanlışlarla gözyaşlı bıraktım.
Gölgesini bile göremediğim; sevginin hayalini yaşamak, artık yoruyor.

Susan dudaklarımdan seslenen mutluluk çığlıkları çıksaydı; her tarafa.
Belki; dağılan sevinçlerle hüznü terkedebilirdim, içimden.
Geçen günlerden intikamımı alabilseydim diye; seni bulmayı isterdim,yanımda. Oysa! sessizliğe düşen; damlalarda anıları değil, hayallerde yaşadığım mutluluğu gerçeğe döndürmenin heyecanı ile bırakırdım, çaresizliğime kendimi.

Hayatın rengini değişitirip, ruhumu yeniden canlanıp sevgisiz yüreğimi; bırakırdım senin ellerine...
Bakışlarla konuşan yüreğimizin sesini duyardık, kulaklarımızda.
O an; yeminler edip, hayatta yeni doğmuş bir bebeğin göz açması ile yeniden başlardık, yaşama; seni bulsaydım...

15.01.04