Sen Benim Şiiri - Gülay Özdemir

Sen benim gören gözlerim,
karanlıkla örülmüş gecemde
umutsuzluğun içinden sızan
yüzümü güneşe döndüren hüznümsün.

Yürüyen ayaklarım sen,
yalnızlıkla dolu yollarda
her düşüşümde kanayan
ama yine de yürümeye direnen yanımsın.

Konuşan dilimsin sen,
içimde düğümlenen sözcük
adını anınca titreyen
şiir olup ağlayan hecemsin.

Duyan kulağımsın benim,
içimde kasırgalar varken
bir tek bakışla anlayan
çığlıksız ağlayışımı duyan sessizliğimsin.

Hisseden duygularım sen,
dokunuşunda ürperen
bir solukluk zaman gibi
varlığıyla beni çoğaltan, yokluğunda eksiltenimsin.

Tutan ellerimsin sen,
yıkılışlarımda tutunan
gecelerde buz gibi çökerken
bir tek seninle ısınan avuçlarım.

Seven kalbimsin benim,
yarım kalan tüm sevinçlerde
bir tek sende tamamlanan
ve seninle yaşayan.

Ve sen,
yalnızca bir isim değil,
benliğimin yitip giden sesi,
ruhuma işlenmiş bir sır gibi
her dua edişimde gözlerime düşen bir damlasın.
28.07.2025
~ Gülay Özdemir ~