Zaman beni aştı artık, tutunamıyorum artık saniyelerine, tüm bakışlarım boşu boşuna boşa ve ben yavaş vavaş tükeniyorum, kimler kaldı etrafımda ve kimlerin eli omuzlarımda, sahipsiz bir zaman yolu bu bekleyiş, neyi nasıl beklediğini bilmeden, Kesik kulaklı nokta burun köpeğim de öldü artık sahipsizlikle dolanıyorum yollarda, gecenin ayazı omuzlarımda ve en iç sıkıntısı sahipsizlik hissi. Nerede başım darda kalacak ve nerede kime gel nokta burun diyeceğim, onsuz yaşadığım bunca zaman tüketti gece cesaretimi yalnızlığın bir başka koyuluğu ve derini bu sahipsizlik…
Sana merhaba demek geldi içimden ama demedim sevgili, canın yalnız kalınca hatırladın diyeceksin diye, en sevdiklerimle beraber sen de yoksun, teker teker terk ettiniz beni, ellerinizi çektiniz omuzlarımdan veya yüreğimin üstünden, neyse sevgili senin yokluğuna dair yazdıklarım dan en önemli cümlemdi “sen de gitme sevgili” derken korkularım vardı yalnızlıktan ama şimdi deli cesareti ile dolanıyorum yalnızlık kulvarlarında…
Umurumda değil mi yaşamın dikenleri, batar batar çıkar acısı az biraz zaman sonra geçer gider ama senin vurgunu omuzlarımda bir sarsıntı bir yıkılış, artık kendime verecek hiçbir hediyem kalmadı.
Sadece üç beş anı yığını, çoğu çok sevmeye dair, sen de gittin ya, artık ağaçlar yaprak döker gülünecek ne var veya ne kaldı ki üç beş muzur düşünce ona da gülmeler yapışsa çabuk kopuşuyor benden…
Hayat çok şey alırken benden veya ne bıraktı derken senin gülümsemeni düşündüm acaba nasıl gülerdi şimdi şimdi dedim ama boş bırak düşlerimi sev ili boşluk bırak yaşamım için birkaç anının ardından güleyim ki tüm anılara tüküresim gelmesin…
Tamamını Oku
sevdanın erdemi bu olsa gerek, tebrik
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta