Ömrüm tek mevsim.
Her şey tek renk.
Unuttum bütün güzellikleri,
Sen gibi, sevdalar haram,
Yani yaşamak yasak,
Yalnızlığı giyinmişim urba diye ruhuma...
Günahkar bedenimin yere düşen ruhsuz izleri,
Çileyi çeken benim,
Beni ruhsuz yansıtan gölgeler,
Su akar yatağını bulur,
Gönül arar dermanını bulurmuş,
Ya ben seni nerde bulacağım...
Çok istedim kendimden kaçabilmeyi
Kendimden kaçmak..?
Anladım ki senden kaçmakmış
Başaramadım...
Gecenin karanlığı yağmur olup yağarken üstüme
Ben sensizliğin bilmem kaçıncı krizlerinde
Paralanırken sessizce
Feryadlarımdaki ismindi sadece
Yine her zaman ki gibi
Narsizmin doruklarındasın ve yalnızsın...
Ben gibi yalnızlık uçurumuna atlayıp
İstenmeyen ecel gibi çekip gidemezsin yüreğimden...
İsyanla canhıraş feryad ederken duygularım
En keskin sözcükler taht kurar dilime
Yine de kifayetsiz kalır
Sana olan duygularımı anlatmaya
Hayır, belki de tek cümle bedel bu bütün şiire
Seni bütün ruhumla
Ben diye sevdim...
Kayıt Tarihi : 9.7.2009 20:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)