Seni Beklemek Şiiri - Sedat Koçar

Her zaman,bir şeylerimdin sen,
Solmayan çiçeklerim,
Dökülmeyen yapraklarımdın sen.

Kırda uçan kelebeğim,
Kınanlı kekliğimdin sen.
Şimşek kadar hızlıydı sevgin,
Yıldırım kadar vurucuydu aşkın.

Hedefin hep,
kalbimdi nedense...
Yağmurda ıslanma pahasınada olsa,
Tozlu yollarında beklerdim,
Gelmeyeceğini bile bile,
Kardan adam yapardık,
Berrak duygularımızı birleştirerek.

Yalanlar üzerine kurulmuşki duygularımız,
Kar adam olduğunu anlamadan,
kaybolurdu,erirdi...
İşte biz,böyle algıladık birbirimizi,
Nefret ettik gerçeklerden,
Sanal dünya yarattık,
İçinde bile yer alamadığımız,

Mevsim değişimi etkiledi,
Kıştan henüz yeni çıkmışken yaza,
Kavuştuk,
Etrafına ışık yayan,
Yanar böceklerine;
Lakin ben kısacık yaz gecelerinde,
Sabahın en yaklaştığı alacakaranlıkta bekledim,
Gelmeyeceğini bile bile.

Seni beklemek,mutluluktu...
Umuttu, güvendi benim için,
Gelmeyeceğini bilsemde,

Issız çölde,
Susuzluktan ölmek üzereyken,
Su bulmak,hayata dönmekti,
Seni beklemek.