Kafa esince dağından bağından
Gönül ferman dinlemeyip kimselere,
Ağrıları ağır bastığında yaralarımın
Leylimden yamandan beni bana koymayan eyvah beni
Kına yakınmış belleyerek ipek dokunuşlu ellerini
Ve gelmiş diyerek kilitsiz kapılarına
Camsız pencerelerine solmam diyen mevsim
Dudağımdaki ıslık tek soluğa kesilir
Tek bir aha biner yeminim...
Aha ben aşka vurulduğum odur ki...
Yağmurcalardan bulutları ıslanmaya
Ve çıldırmış gibi üstsüz başsız
Yapayalın...
Ateşlerine sarındığım vay beni
Seni yar kılan vay şu gönlüme
Vay beni..
Seyfi Karaca.......Temmuz / 10
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 28.7.2010 11:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!