Seni Arıyorum Ümit Ülkesi

Nerdesin ey özgürlük, yollarını gözlerim.
Acımasız bir gölge seni dünyamdan almış.
Alem dar gelir bana, iklimini özlerim.
Hürlüğüm kaf dağının kuytularında kalmış.

Kafes gibi vatanım, hürriyet burda boş laf.
Ülkemde demokrasi, adalet bile zalim.
Mazlumun figanıyla, yıkılıyor her taraf.
Yaşanan haksızlığı anlatamıyor dilim.

Maskeli yüzler sarmış tertemiz vatanımı.
Tilkilere in olmuş; bak makamlar, meydanlar.
Ne hazin manzara ki kanatır vicdanımı.
Masum melek rolünde oynar kahpe şeytanlar.

İstikbalden ümidi yok körpe fidanların.
Hayallerin eline kelepçeler vurulmuş.
Ağzına gem takılır, hukuk arayanların.
Hakkaniyet bilmeyen, mahkemeler kurulmuş.

Sorgusuz veriliyor doğrunun idam hükmü.
Dudaktan çıkan söze bağlı nice umutlar.
Eşitlik istemektir, mazlumların tek cürmü.
Bunu da çok görüyor, kardeşime haydutlar.

Tahakküm ezip geçti zihnimin yollarını.
Çaresizlik suyudur yudum yudum içtiğim.
Gül verdiklerim bana açmıyor kollarını.
Bir serin nefes için hayattır vazgeçtiğim.

Parlayan ufuklara katran döktü zalimler.
Zifiri karanlıkta güneşler bile söndü.
Son sözü söyler oldu göstermelik âlimler.
En muhteşem rüyalar bile kâbusa döndü.

Kuş gibi kanatlanıp, semalara uçarak.
Sınırsız bir boşlukta, yalnızlıkla dost olsam.
Masivaya rest çekip kendimden de kaçarak.
Vardığım son noktada ümit yurdunu bulsam.