Seni arıyorum Şiiri - Türkay Yücel

SENİ ARIYORUM

Çıkınımda sevgi ve umut
Kendimi yollara vuruyorum.
Seni arıyorum.
Koşuşturuyor karınca gibi insanlar
Kaldırımlarında bu koca şehrin.
Daraltıyor beni kalabalıklar,
Parmaklarımın ucunda yürüyorum.
Seni arıyorum.
Güneş, geri kalmışlığın, yanmışlığın
Boyasını çalıyor tenlerine,
köylü kızların.
Görünce buğday başaklarının arasında
O narin gelincikleri
Olur ya! diyorum
Karışıp ırgatlara ekin deriyorum
Seni arıyorum.
Unutulmuş bir dağ köyünde
Bulunmuş bir gömü masalı anlatıyor
Kaçak tütün sararken,
bıyıkları sararmış ihtiyar.
Telaş alıyor içimi
Bir tütünde ben sarıyorum.
Seni arıyorum.
Çadırları görünüyor uzaktan
Şehirlere küskün yaylanın.
Kulağımı verip kaval sesine,
Varıp çobanlardan seni soruyorum.
Seni arıyorum.
Bulutların yüzünü kızartarak
Çekiliyor güneş, dağların ardından.
Binbir gizi saklıyor karanlıklar,
Gecelerin yüreğini yarıyorum.
Seni arıyorum.
Gökyüzünü kıskanıyorum bazen.
Seni benden önce görürler diye
Hayıflanıyorum çocukça
Çekip sapanımı, yıldızları kırıyorum
Seni arıyorum.
Yokluğun üşütüyor.
Heyecanın kavuruyor ruhumu.
Yıllarım yaprak döküyor,
İklimden iklime giriyorum.
Seni arıyorum.
Bazen bir renk, bazen bir ses
Düşüyor önüme Börteçine gibi.
Karış karış benim olan bu topraklarda
Yazgımın izini sürüyorum.
Seni arıyorum.
…
Uzayıp gidiyor yollar…
Dolaşıp dolaşıp kendime varıyorum.
Seni arıyorum, seni arıyorum, seni arıyorum.

18.01.1998
ERZURUM