Seni Arıyorum Şiiri - Muharrem Abut

Hadi yağmur ol yağ gecemden içeri;
Bardaktan boşanırcasına boşalt yalnızlığımı.
Al götür beni akıntınla denizlerine doldur.
Çiçekler açtır sessizliğinde çatlamış,
Kurumuş dudaklarımın yamaçlarında.
Seni arıyorum yaprak döktürten gecelerimin,
Sessizliğine karışan rüzgârların uğultusunda.
Yokluğun o kadar hazin, o kadar hazan ki;
Bahar bahar değil sen yoksun diye.
Yeşeren yapraklar sanki sararmaya sevdalı,
Meltemler yüreğimi üşütüyor.
O altından geçtiğim her seferinde kokusunu burnuma sokan iğde,
İğde değil, diken okları atıyor göğsüme göğsüme!
Ve sen yine bilmediğim bir meçhulde,
Bilmediğim bir adreste oturuyorsun.
Ne kapını çalmışlığım,
Ne balkonunun altından geçmişliğim,
Ne de bir akşamüstü serinliğinde gittiğin,
Belediye parkında görmüşlüğüm var seni.
Bütün çay içmelerini yanı başımdayken biliyorum,
Bütün kahve içmelerin yabancı bana.
Benden uzaklarda fincanı nasıl tutar,
Fallara nasıl bakarsın yok bir bilmişliğim.
Benim bütün bilmişliğim senle yaşamışlığım.
Ve sensiz yaşamamışlığım!
Meğer ben sensiz bir ölüymüşüm.
Mevsimleri solumakmışın sen;
Kışın üşümek, yazın yanmak,
Sonbaharda yaprak dökmek,
Baharda çiçek açmakmışsın.
Çiçeklerim açmıyor;
Bahçeme hazan vurdu.
Nerdesin sevgililer sultanı,
Nerdesin ve nerdeysen gel artık!
Gel ki sönsün bu yangın, dinsin fırtına.
Ben sensiz anlamsız,
Ben sensiz eksik,
Ben sensiz bedbaht,
Ve sensiz dilimde bin ah;
Ben sensiz yaşayamıyorum,
Gel artık…