Seni Aramaktayım Şiiri - Gökmen Çebitürk

Bir gün daha battı alenen yokluğunda,
Gecenin hep sensizliğe gebe olduğu saatler...
Bu kalem dün de yazıyordu yeknesak,
Bu kalp sensiz de atabiliyor hala hayret!
Oysa hazmedemediğim bin bir çile,
Boğazıma düğümlenmiş her bir hatıran,
Hep o hüzünlü şarkılar eşliğinde,
Tüm ağırlığıyla ama tüm vahşetiyle
Bir masumu katletmişti dün gece...
“Nerde? ”
“Hani? ”

Şu ellerimin sızlayışı yokluğundan değil sanırdım!
Belki Cehennem ateşi,
Belki toprağın yüküydü...
Yok ama yok,
Hala bir şeyler var kıpırdayan,
Koca bir ömrü sırtında taşıyan
Zamansız mekânsız bir kuru yaprak...
Ve ben hala seni aramaktayım gün ve gün,
Dolu dolu her saat her dakika.

Seni getirdiğini bilseydim ölümün,
Kendi ellerimle koparırdım o yaprağı,
Sana sunardım...
Zamansız,
Mekânsız...
Seni aradığım bulduğum yerde,
“Sen” diye sarılırdım her adımında çimlenmiş toprağa...

Değişen bir şey yok,
Burada da yazabiliyorum sensizliği...
Anlattıkça vebalimi
Nekir-Münker hep seni kaydediyorlar.
Dün bugün ben hala seni aramaktayım,
Laf aramızda,
Onlar beni öldü zannediyorlar...