Seni Aramak Var Ya Şiiri - Veysel Deniz Er

Kaderin cilvesi miydi yoksa bu,
Yoksa ardına gelen buğulu bir seçim mi ?

İnsan ya bu, bir sığınak arıyor.

Gözlerim delirircesine dönerken seni arıyorum.
Rıhtıma yaklaşırken beni bekleyen iki göz, anlatacaklarımı dinleyecek iki kulak ve o buzlu havanın matemini kıracak bir çift sıcak dudak arıyorum.

Fakat;
Istırap içindeyim ve öylesine yorgunum ki yorgunluğum kekik kokusu kadar,
Buram buram duyuyorum ve işitiyorum.
Sanki limanını kaybetmiş bir gemi; sanki annesini kaybetmiş bir yavru
Sanki! derbeder bir yaşlı adam gibiyim, acınası ve yardıma muhtaç.

Kendimi bazen ayçiçeği gibi hissediyorum, Güneşin geldiği yönü arıyorum ve oraya dönüyorum.
Kendi güneşimi ararken çiçek açıyorum; açıyorum ama o çiçeği aradığım güneşe veremiyorum.
Daha sevdiğine çiçek bile veremiyorken neyin arayışı bu, neyin mücadelesi bu neyin!
İltimas altında kalmış bir çift beyin, inkar etmiyor da bunu söylüyor bunu dile getiriyor.
Anlamsız, bencil manalar arıyorum belki; belki de sadece seni arıyorum.