Seni Anlatmak İstedim Şiiri - Burhan Güler

Seni anlatmak istedim,
göğün en duru yerine bakarak,
yazı avuçlarıma döken o kızıl rüzgârdan,
kışın içimde biriken o ağır, derin sessizlikten
başlayarak.

Baharı düşündüm sonra;
senin gülüşüne benzeyen bir tazelik vardı orada.
Her tomurcuk sana doğru eğiliyor,
her yağmur damlası
adını fısıldıyordu toprağa.

Ben ise kelimeleri taşıyamayan
yorgun bir gönülle duruyordum;
içimde yıllardır sakladığım
o ince sızıyla.
Bir yol arıyordum sana,
bir kuşun göğe açtığı iz kadar sessiz,
bir nehrin kıyıya dokunuşu kadar ısrarlı.

Seni anlatmak isterken
her şey eksildi benden;
bir hece düştü, bir umut soldu,
bir yalnızlık büyüdü.
Ama bil:
Senden vazgeçmedi hiçbir gece,
hiçbir sabah, hiçbir rüya.

Şimdi adını anmak bile
uzun bir sonsuzluğa dönüşüyor içimde.
Sanki dünya duruyor,
ve ben o duran dünyanın kıyısında
yalnızca sana doğru esen bir rüzgârı dinliyorum.

Sana varan yollara inanıyorum hâlâ:
Yorgun, dar, ama sevdadan yapılma yollar bunlar.
Ve ben her bir adımda
sana biraz daha yaklaşarak
eksiliyorum kendimden,
tamamlanıyorum sende.

Burhan GÜLER