Mutluluk ağacı yapraklarını dökmüştü erkenden
Öyle apansız oldu ki gidişin
Vedalaşamadık bile sen giderken
Ne otuz yedi yaşında aramızdan gidişine
Ne de özleminin bir dağ oluşuna
Alışmak ne zordu bir bilsen
Nisan yağmurları yine apansız yağdı
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Yüreğinde merhamet ve şefkat ,dilinde 'yavrum/kuzum' sesini ezgileyen bitimsiz güzellikleri olan anneye özlemin yakıcı ateşiyle sevgi güzelliklerini duygulayan duyarlı yüreğinizin esini güzel şiirinizi kutlarım.Mutluluk dileğiyle esen kalınız.Erdoğan Vural
başınız sağolsun.. tebrikler.. annelere ne yapılsa azdır..saygılar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta