Aklımda fikrimde yoktun,
Aklımı başımdan aldın
Sonra
Ağlama nöbetlerim başladı.
Zavallılık kirletti usumu,
Çaresizlik kırdı
Kanadımı, kolumu;
Uçamadım özlemlerime!
Hatırla
Güzeller güzeli,
Biz seninle
Aynı rüyaları görürdük
Bir zamanlar.
Devir döndü,
Ayrıldı rüyalarımız birbirinden.
Ben kırılma noktasına gelirken,
Kaynama noktasındaydın sen!
Buharlaşmıştı seninle geçen
Mutluluk dolu günlerden
Kalmış birkaç dakika da!
Anlamak ya da anlamamak,
İşte tartıştığımız nokta bu değil mi?
Neden zorlanırız
Birbirimizi anlamakta
Veya kendimizi anlatmakta
Başkalarına?
Neden güzellikler geçmiştedir hep
Ve neden demir atmıştır ki
Acılar bugünümüze?
Sorgular bitmiyor,
Tipi olmuş sorular ne çare!
Yanıtları yok belki de!
Yargıç değilim,
Suçlu da…
Sen de kendini yargıç sanma,
Suçlu sayma!
Öyleyse
Bu hayatı
Sen kendince yaşa!
Bırak ben de
Yaşayayım gönlümce!
HARİKA UFUK
ADANA
2004
Kayıt Tarihi : 1.3.2008 09:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri büyük kızım Sena'ya yazdım.
Suçlu da…
Sen de kendini yargıç sanma,
Suçlu sayma!
Öyleyse
Bu hayatı
Sen kendince yaşa!
Bırak ben de
Yaşayayım gönlümce!
Bu final hep istek ve temennide kalıyor. Keşke her şey bu kadar basit olsa. Yürek sevince herkes ayrı hayata dönemiyor, dönülemiyor. Selamlar.
TÜM YORUMLAR (1)