Şapkasının altında şeker gibi parlayan dudaklarının üstünde karadelik gibi içi kara, derin gözleri vardı.
Saçları sarı, vücudu küçük, kendi büyük duruşu ile yürüyor, bastığı yerler çatlak çatlak.
Kimse kendinin ne olduğunu bilemiyor, göremiyor kendini dışarıdan bile baksak...
Geceler bir gece olsa da bitmeyen karanlığında kucak kucağa uyuyakalsak.
Gözlerimi açamadığım parlak bir manzaraya bakıyorum, seni anımsatan.
İbrahim Yay
Kayıt Tarihi : 10.12.2023 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!